One of the lads

27 januari, 12:43 in Nieuw Zeeland, 00:43 in Nederland

Zo, wat heb ik lang niet meer geschreven! 11 dagen om precies te zijn. Sorry daarvoor, het was allemaal zo druk en leuk dat het er volledig bij inschoot. In Franz Josef was de laatste keer dat ik geschreven heb, en nu zit ik (voor de tweede keer) in Queenstown. Wat een heerlijke tijd achter de rug!

In Franz Josef kwam ik naast de 'usual' groep van toen nog vier andere jongens tegen. Drie Engelsen en een Schot. Laatstgenoemde was ook redelijk stereotyp: werkte op een boerderij in Schotland en droeg een Kilt met cowboylaarzen bij het uitgaan. Heerlijk. Om even verder te gaan op het vorige verhaal; het regende ONWIJS hard die dag (nu begrijp ik waarom ze 8 meter regenval hebben per jaar. Ik geloofde ze eerst niet want in Londen is het 47 centimeter, kan je nagaan!). De bar van het (heel erg chille) hostel heette de Monsoon bar en had dan ook als motto 'It rains, we pour.' Dus dat was dan ook precies wat wij gingen doen. Na een spelletje ring of fire gingen we de monsoon bar in voor een drankje en toen nog een en nog een. Het was een hilarische avond, tot op het einde. Paspoort kwijt. Die moest ik bij me dragen om me te identificeren en aan het einde van de avond had ik geen idee waar hij was. Mijn nieuwe Engelse vrienden zijn toen zo boos geworden op het hostelstaff (omdat zij ook niet wisten waar mijn paspoort was) dat we uit de bar gezet werden.

Balen, niets aan te doen, dacht ik. Morgen ambassade opbellen en tot dan met mijn ID en kopieen werken (was ik even blij dat ik die gemaakt had). Maar toen we de volgende ochtend in de bus zaten en ik even naar onze buschauffeur Wazza liep om een nummer te vragen, pakte hij de microfoon en zei: 'ladies and gentemen, Sara just came up to me to provide the entertainment on the bus today. This is because i have found something very precious that belongs to her...' En ja, toen pakte hij mijn paspoort uit zijn zak. Wazza onze topchauffeur (nee echt, hij was veeel leuker dan de eerste die we hadden!) heeft namelijk een regel; als je de bus laat wachten, moet je karaoke zingen. Ik zag mijn paspoort, maar rende meteen naar achter. MOOI. GEEN. KARAOKE. VOOR. MIJ. Helaas was de bus het niet zo snel vergeten, en ze hebben me drie dagen lang proberen te laten zingen. Not a fucking chance. Iedereen diep, diep teleurgesteld.

Die dag reden we van Franz Josef naar Wanaka over de enige weg aan de westkust. Het was wederom prachtig, maar ik heb het elke-seconde-een-foto-maken al opgegeven. Alleen op de ECHT mooie plekken probeer ik mijn telefoon op tijd uit mijn zak te hebben.

Wanaka was prima, met alle jongens hadden we pancakes met kaas en bacon gekookt en die avond weer in de bar doorgebracht. Rum en cola zal me denk ik altijd aan deze tijden herinneren, dat is namelijk het meest gedronken drankje so far! Na Wanaka stonden we vroeg op, tijd om door te gaan naar Queenstown! Nu moet ik even in mijn telefoon naar foto's zoeken, want ik weet al niet meer precies waar en of we uberhaupt wel zijn gestopt onderweg.

Ja! We gingen naar Puzzling World tussendoor. Louis en ik hadden daar weinig zin in (kostte ook weer geld) dus wij besloten de berg te beklimmen die ernaast lag. Was een takkeneind, maar het uitzicht was zo mooi dat we er vijf minuten speechless hebben gestaan. Ik heb ongeveer vijf panoramafoto's.

Onderweg naar Queenstown kwamen we langs het meer waar het aan ligt. Felblauw water en prachtige bergen. Wauw. Weer een stop, weer wat foto's en uiteindelijk ingecheckt in het Nomads hostel in een twaalbed-dorm met de nieuwe groep. Wat een hilarische jongens, en zo Engels! De eerste avond in Queenstown moest natuurlijk even gevierd worden in de pub, en de volgende ochtend zaten we aan een English Breakfast. Best lekker eigenlijk.

Voordat we in Queenstown aankwamen - dit is best cruciaal, maar was ik nog he le maal vergeten - gingen we langs de Bridge bungee. Dit is een bungee van 50 meter, en hier hebben we ons allemaal ingeschreven voor de Nevis bungee. 134 meter om precies te zijn. Whaaaa!!! We moesten ter plekke betalen en als je niet zou springen zou je je geld ook niet terug krijgen. Geen keuze dus. We keken naar onze busgenoten die van de kleine af gingen springen en gingen toen door naar Nomads. Wij hadden ons ingeschreven om de bungee op dinsdag de 21e te doen. De eerste avond dus gezellig wat drinken, de tweede avond rustig aan voor de bungee.

Toen we wakker werden met een kater en de helft van de groep naar Milford Sound ging, besloten de overgebleven kamergenoten en ik om naar de Gondel te gaan. Drie van hen gingen Lugen (in een karretje over een baan van de heuvel af) maar ik vond dat te duur en wilde alleen de gondel doen. Er was een Ierse man die ik nog niet kende die met ons mee ging en ook alleen de gondel deed, dus we waren op elkaar aangewezen. In onwijs lekker weer gingen we samen in de gondel weer naar beneden. Tien minuten lang heb ik aangehoord hoe moe hij was en hoe erg last hij had van zijn kater, maar het eerste wat hij zei toen we een pub zagen was 'fancy a pint?'

Dus daar zaten we dan, totaal random in het zonnetje een biertje te drinken om 1 uur 's middags. Het was heel erg gezellig en rond 8 kwamen we weer terug het hostel in na een burger bij de KFC gegeten te hebben. Daar waren de andere jongens al, en we besloten nog even naar een andere pub tegenover het hostel te gaan om de dag af te sluiten. Ik was alleen eigenlijk heel erg moe en voelde me niet heel chill, dus dronk een sprite en ben toen naar bed gegaan.

Dinsdag. Bungeedag. SPANNEND!
We aten een ontbijtje en gingen naar de plek toe waar de bus ons op zou halen. Oef, wat was ik toen zenuwachtig! Uiteindelijk kwamen we daar aan, kregen alle gear aan en sprongen een voor een van het platform af. Iedereen op film; doodsbang voor de jump, trillend van de adrenaline met een smile van oor tot oor erna. Omdat we van zwaar naar licht gingen, was ik redelijk aan het einde. De helft van de groep was al weg, maar het was alsnog even leuk. Ik heb de man ongeveer zes keer gevraagd of het echt veilig was, of ik echt vast zat en of ik niet dood zou gaan. Ja, ja en nee. Alles goed, en toen DRIE; TWEE; EEN; BUNGEEEEEEE!!!!! Waaaaaaaaaauw echt het VETSTE wat ik OOIT heb gedaan! Ik wilde NOG een keer toen ik terug kwam! Helaas geen geld voor, dus ik heb de foto's en de video gekocht om het te herleven. Jullie kunnen die ook zien:

- www.ididit.co.nz
- nevis bungee
- inlognaam: saraketelaar@outlook.com, wachtwoord: 123bungee

Daar zie je dan de foto's en het volledige filmpje.

Daarna had ik wel een beetje last van een adrenalinedip, maar met een drnakje in de pub was dat snel verholpen. Topavond. Mijn eten hier bestaat vooral uit pasta, maar in Queenstown hier hebben ze de FERGBURGER en dat is serieus de lekkerste burger in de hele wereld. Ik heb er meer gegeten dan ik me herinner, maar de jongens waren het ergste. Op de dag van de bungee hadden ze er een als ontbijt (het zou zomaar je laatste maaltijd kunnen zijn), als lunch (het overleven van de bungee moet toch gevierd worden) en als avondeten (gewoon omdat je ook van het leven moet genieten).

De rest van de dagen in Queenstown waren betrekkelijk rustig. Wasje gedaan, rond de stad gelopen en ik kwam hier een Nederlandse jongen tegen waar ik de eerste twee jaar mee op school heb gezeten! Zo toevallig! Uiteindelijk ging een deel van de groep weg, al naar Christchurch, een ander deel bleef nog in Queenstown maar in een ander hostel en een ander deel bleef in Nomads. Uiteindelijk heb ik die dag met Max mijn fellow Amsterdammer doorgebracht, lekker sushi gegeten (heel lekker en best cheap) en een koekje bij cookietime gehaald (dat is echt heel bekend hier, en ik begrijp waarom!).

Uiteindelijk ging ook het laatste deel van de groep weg. Wat vreemd! Zo trek je 24/7 met een groep mensen om, zo wens je ze een fijne reis en gelukkig leven toe. Nieuwe vrienden maken, hoe moest dat ook alweer?

Nee hoor grapje, dat ging prima. Ik ging de volgende dag met de Bottom Bus het deep south verkennen. Dit was een hele leuke bus want er konden maar 15 mensen in! Je leert iedereen dus vrij goed kennen! We gingen eerst naar Dunedin. Het is veel in de bus zitten en veel stoppen om even een wandelingetje te maken en mooie foto's te maken maar dat vond ik prima. Lekker muziekje luisteren, beetje babbelen. In Dunedin aangekomen ging ik met een Duitse jongen naar een goedkope supermarkt om eten te halen voor de avond. Ik had nog wat aardappelen dus dat mixten we met doperwtjes en mais en wortels uit de diepvries. Wow! Eindelijk wat kleur in het eten en niet alleen koolhydraten! Genieten.

Dunedin was ook een best mooie stad! Geinspireerd op Edinborough, maar al die geslotenheid en zware gebouwen als het ware kwamen niet helemaal uit de verf in de zon.

De volgende dag gingen we naar Invercargill, weer heel lang in de bus maar veel gestopt. Op de weg leek het gewoon een bos, maar als je dan even een of ander verscholen paadje in liep, kwam je midden in een regenwoud! Veel watervallen gezien daar, echt prachtig. We hebben zo ongeveer vijf stops van een half uur gemaakt. Naast watervallen heb ik ook grotten en pinguins gezien, had het niet willen missen.

Invercargill daarentegen was echt een shithole. Toen ik vroeg hoe de stad was, zei de buschauffeur 'flat as' (een typisch Nieuw Zeelandse uitdrukking, het motto van de Kiwibus is ook 'sweet as'). Ik dacht al; als dit het enige is wat hij erover te zeggen heeft, voorspelt dat vast niks goeds... En nee inderdaad, wat een ongelofelijk depressieve stad! Snel boodschappen gehaald, een massive spin in de wc van het slechtste hostel ooit gezien en maar gaan slapen.

De laatste dag van de bottom bus gingen we Milford Sound bekijken. We werden wakker, keken naar buiten en zagen regen. Neee!! Ik hoorde al dat er aan Milford Sound dan weinig moois is. Ik dacht erover om te blijven, maar de bus was te leuk dus ik ging mee. En wat ben ik blij met die beslissing. Na een uur rijden, moesten we overstappen op de Milford Sound bus die vanuit Queenstown vertrok, maar die reed ons voorbij. Oeps. In ons kleine busje raceden we erachteraan en uiteindelijk kwam dat allemaal goed. Nog vier uur verder in de bus, en we kwamen bij de Fjordlands aan. Shit, wat mooi. Door de regen was er weinig aan het spiegelmeer, maar toen we bij de boot kwamen, trok het ineeens helemaal open! De mist hing nog in de bergen, maar de zon maakt het prachtig. Ik heb al geprobeerd foto's up te loaden, maar dat lukt niet via de waarbenjij.nu app dus ik stuur me even een berichtje als je meer wil zien. Wat ik voor nu kan zeggen; Milford Sound is letterlijk het allermooiste wat ik ooit heb gezien. Echt, werkelijk, prachtig. Breathtaking.

Na een twee uur durende bootrit met een broodje als lunch weer de bus in. Vier uur later (half 8 's avonds) kwamen we weer aan in Queenstown en checkten we in bij Nomads. We wilden wat gaan drinken met onze bus, maar ik voelde me opeens helemaal niet lekker dus ben m'n bed in gegaan. Ik was even bang om ziek te worden, maar toen ik vanochtend wakker werd, voelde ik me weer prima!

Nu ga ik een beetje kijken wat ik in Australie ga doen, de laptop waar ik nu op zit even teruggeven aan mijn Duitse kamergenoot en de was in de droger doen. Goh wat voel ik me zelfstandig en internationaal, haha.

Ik moet zeggen, ik begin te wennen aan het hostelleven. Al heb ik niet altijd zin om met random mensen te gaan praten, er komen vaak echt zulke mooie dingen uit! Vandaag dus een lekker lui dagje, ik heb besloten om nog een extra nacht hier t blijven omdat ik echt niet langer dan twee nachten in Christchurch wil zitten (queenstown is ongeveer 23973415081345x leuker).

En wat ook echt zo is, door alle verhalen van iedereen wil ik niet naar huis na een half jaar! Ik wil een jaar werken in Australie, interrailen door Europa, een trip maken door Amerika en alle andere mooie plekken op de wereld zien. Wat heb ik nog een mooi vooruitzicht, ik ben pas twintig dagen onderweg. Niet vergeten te genieten van het moment, dat ga ik nu dus even doen. En vanavond, met een Fergburger en rum&coke.

Cheers!