Mijn eerste reis part 2!
Door: Moi
Blijf op de hoogte en volg Sara
04 Februari 2014 | Australië, Sydney
4 februari, 12:56 in Sydney, geen idee hoe laat in Nederland.
DAAR BEN IK DAN! Aangekomen in Sydney en WAUW, wat een stad! Sorry jongens, ik denk dat ik hier nooit meer weg ga!
Oke ik zal even beginnen waar ik geeindigd was. De laatste dagen in Queenstown waren heeerlijk relaxed. Ik heb veel gezeten in het hostel, met de mensen van de Bottom Bus en Max. Van het meisje waar ik het meest mee omging in de Bottom Bus ben ik alleen vergeten de naam te vragen dus ik heb haar niet op facebook. Jammer! We zijn nog met zijn allen op een hilarische pub crawl gegaan (normaal vind ik dat echt verschrikkelijk, maar deze ging naar een ijsbar voor tien dollar. What the hell, het maakt mij ook niks uit, gewoon gaan!).
Op deze pub crawl heb ik misschien wel de meest interessante man ooit ontmoet. Richard Roe (google!), 72 jaar, heeft de hele wereld rondgereisd en prachtige verhalen. Ik leerde hem kennen via Max. Hij heeft een documentaire gemaakt en is daarmee bij de Oprah Show geweest! Zij introduceerde hem als een miljonair, dus ik vond het raar dat hij dan in een jeugdhostel wilde zitten. Maar hij vond de sfeer fijn en ook het feit dat je er zo veel mensen ontmoet. Hij kende dan ook iedereen in het hostel en bleef aan een stuk door zijn verhalen vertellen. Hij is naar eigen zeggen een wereldgids voor single vrouwen boven de vijftig. Fair enough. Hij is wel heel Amerikaans (dat wil zeggen, gek in zijn hoofd en een tikje overdreven), kijk maar naar de youtube filmpjes van Oprah.
Mijn originele plan was om de bus te nemen van Queenstown naar Lake Tekapo, daar twee nachten te blijven, dan de bus naar Christchurch nemen en daar ook twee nachten blijven. Maar uiteindelijk heb ik drie extra nachten in het hostel geboekt omdat Queenstown zo leuk was en het hostel zo fijn! Uiteindelijk had ik geen keuze meer vanwege mijn vlucht en stapte ik op donderdag in de bus. Weer afscheid nemen, maar mijn Duitse vriend van de Bottom Bus ging ook die dag dus dat was in ieder geval fijn!
Toen ik de bus instapte (altijd te laat, geen ontbijt gehad dus brood en een pot pindakaas hoppetee mee de bus in) zag ik een jongen die me heel bekend voorkwam. 'Hallo daar!' Zei hij ook. Klonk verdacht Nederlands. Bleek dus dat ik hem al eerder had gezien, in de eerste plek waar de bus stopte! Kaikoura (waar Julius en ik de zes uur durende hike gedaan hebben weet je nog?). Hij was daar met een andere Nederlandse jongen en met zijn vieren hebben we toen 's avonds gechilled. Zat hij opeens in de bus! Zo toevallig! Dus ik ging naast hem zitten en het was heel gezellig!
De bus maakte een stop bij Lake Pukaki en wauw. Ik heb eerder gezegd dat Nieuw Zeeland mooi is, Milford Sound het mooiste wat ik ooit gezien ik weet het, ik weet het. Maar dit overtrof echt alles. Het is de foto die ik upgeload heb op facebook, en dat was nog niet eens half zo mooi. Het water was ijsblauw, heel erg fel. Rotsen ervoor, bergen op de achtergrond, sneeuw op de toppen. Wauw. Ik kan het niet omschrijven, jullie moeten het echt met eigen ogen zien. Het zal je leven veranderen. Nu ben ik wel een beetje verpest, omdat ik zulke mooie dingen gezien heb valt alles tegen. Nee grapje, er is nog zooo veel moois out there!
Na Lake Pukaki kwamen we aan in Lake Tekapo. Ook een mooi meer, maar toch minder dan Pukaki. Prachtig weer dat wel! Ik kwam in de kamer met Bram (de Nederlander), twee hilarische Engelse jongens (die toevallig allebei Angus heten), een heel lief Duits meisje (ze was ziek, had opgezwollen lymfen bij haar keel ter grootte van een vuist!!) en een ander Duits meisje dat ook bij mij in de Bottom Bus zat (kon het niet zo goed met haar vinden, maar ze was wel aardig). De jongens gingen zwemmen, de Duitsers van de Bottom Bus, het Duitse meisje Ida en ik besloten het stadje in te lopen want er scheen een hele mooie kerk te zijn.
En inderdaad, de kerk was prachtig! Het was PRECIES de Skyfall setting, van dat droge gras, een meer erachter en dan zo'n klein huisje. Dat was de kerk. Eigenlijk was de kerk zelf niet zo prachtig, maar als je naar binnen liep was er aan de voorkant een heel groot raam en je had uitzicht over het blauwe meer en de bergen. Ja, daarvoor zou ik wel naar een kerk willen gaan!
Ida voelde zich niet goed, dus wilde naar het hostel. Ik liep met haar mee, de andere Duitsers wilde nog wat meer van het stadje zien. We bleken zo veel gemeen te hebben! Ook kende zij de groep waar ik heel veel mee opgetrokken heb, zij zat met hen in de bus op het Noordereiland! Terug in het hostel gingen we koken (ik heb al een paar dingen die ik best prima kan bereiden) en daarna Ted kijken in de gemeenschappelijke kamer met een biertje. Top. Eigenlijk heeft Lake Tekapo de mooiste sterrenhemel in Nieuw Zeeland (dat is wat ze zeggen), maar toen wij er waren was het heel erg bewolkt dus we zagen niets... Ik was nog voor een nachtelijke hike maar dat had dus weinig zin.
De volgende dag weer die pokkentas inpakken en hoppa de bus in. Drie uur naar Christchurch, lekker kort! We kwamen daar aan, checkten in bij het YMCA hostel (wie heeft nu ook dat het liedje direct in je hoofd afspeelt?) en zaten met zijn vieren in een hele chille kamer! Ida, Angus, Angus en ik. We hadden honger en Ida had wat vitamines nodig, dus Angus 1 en ik besloten om naar de Pak 'n' Save te gaan, de goedkoopste supermarkt. Wat een takkeneind weg! We dachten in een uurtje terug te zijn, maar dat werd twee en een half. Ik heb me wel heel erg vermaakt, Engelse humor is echt hilarisch! Nog een home made pie gegeten die ik al eerder gespot had (was niet een heel uitnodigend tentje though, allemaal verrotte bananen voor de deur en een man die je liever buiten dan binnen had, maar de pie was top en maar $1!).
De YMCA had een paar leuke dingen: een gym, squashveld en klimmuur! Bram, Angus 1 en ik zijn toen een uur voordat de klimmuur dichtging even gaan buurten. Angus 2 ging zweten in de sportschool. Bram had hoogtevrees, maar dat zei hij pas nadat hij voor de eerste keer omhoog was gegaan en daar vijf minuten van moest bijkomen. We hadden een 'training' van 20 minuten en konden daarna allemaal nog twee keer op en neer (dan MOET je natuurlijk wel meteen de hoogste pakken, weinig keuze). Ik heb foto's als bewijs.
Die avond op de kamer gechilled met een biertje en een Zweed. Afscheid genomen van Bram, want die moest naar het vliegveld. We waren eigenlijk allemaal best moe, dus het werd niet heel laat. Angus en Angus gingen de volgende morgen naar Kaikoura en moesten dus vroeg opstaan. Ida en ik bleven lekker liggen. Ik moest nog een paar dingen halen dus wilde even naar de stad. Ook heb ik voor Ida gezorgd zoals mama altijd voor mij deed als ik ziek was. Ontbijtje gemaakt, kopje thee erbij, paracetamolletje, wifi en een tijdschrift. Ook heb ik wat homeopatische geneesmiddelen voor haar gehaald (nee maar bij haar werken ze echt!). Mijn eigen dingen heb ik niet kunnen vinden, dus uit frustratie ben ik naar de supermarkt gegaan en heb ik lekkere lunch gehaald. Couscous salade met pompoen, paprika, wortel, chickpeas en rode biet. Chef in de dop!
Ik moest om half drie naar het vliegveld, dus heb daarvoor nog even snel een lunch voor mij gemaakt en dubbele portie voor Ida (lunch en avondeten) in een tupperware gedaan. Yoghurtje voor haar gehaald en hopen dat het haar goed doet!
De vlucht naar Sydney was gewoon prima. Stomme film gekeken, in slaap gevallen, lekker gegeten (broodje gestolen voor later) en geland. Daar was ik dan! Deel twee van mijn reis, officieel begonnen.
Het hostel waar ik in eerste instantie in zat was in Kings Cross. Uitgaansbuurt, waarom ook niet! Ze zouden een Shuttle sturen die me gratis naar het hostel zou brengen. Er kwam eerst al een man langs die er onwijs louche uitzag. Dat was hij ook: 'You can take a shuttle with me for $10, others charge you $19 so come with me, just come.' Toch maar niet gedaan. Toen kwam er een man langs die er misschien wel nog loucherder (is dat een woord?) uitzag en rook naar van dat vieze oude kruidige zweet. 'Sydney shuttle, anybody?' Kut, dat was het bedrijf dat ik moest hebben. Oke boeien, ik besloot mee te lopen en dan kon ik altijd nog wegrennen als ik het niet vertrouwde. Aangekomen bij het busje zat er al een man in dus ik besloot gewoon in te stappen en het avontuur aan te gaan (nee hoor papa en mama, verder denk ik over alles heel goed na). Ik raakte met de man aan de praat en het bleek een typische Italiaan (stereotypes worden keer op keer bewezen, heerlijk!). Hij zat in een ander hostel, maar we besloten 's avonds wat te drinken. Zijn kamergenoot kwam mee en het was heel gezellig! Door het tijdverschil was ik wel moe dus ik ging niet te laat naar het hostel (wat ben ik ook een pussy, het was maar twee uur eerder).
En dat hostel was me ook een ervaring, jezus christus. Ik kwam de kamer binnen en het STONK ongelofelijk erg. Er waren in het ene kamertje vier bedden, waarvan een bezet en om het hoekje vier andere. Ik zocht een lekker bed uit (dat klinkt veel mooier dan het is, alle bedden waren vettig met verdachte vlekken) en maakte het op. Tas neergegooid, waardevolle spullen in de kluis gedaan en even goed rondgekeken. Overal kleren, eten, een laptop oplader, sokken in alle hoekjes, een golfclub, twee cowboyhoeden en de helft van een set handboeien aan een stoel. What the fuck. Geen enkele moeite gedaan om het ook maar een beetje op te ruimen. Ik besloot dat ik het geen fijn hostel vond. Zat wel lekker in mijn eentje op een kamer, want de man die in het andere bed sliep heb ik in drie dagen geen enkele keer gezien. Prima, is ook wel weer eens lekker!
De volgende dag ging ik Sydney even verkennen en ik zou 's middags met Simone (de Italiaan) en iemand die hij kende via Couchsurfing (aah, het werkt dus echt!) naar de parade gaan die gehouden werd voor het Chinese Nieuwjaar. Aha, daarom zo veel Aziaten in de stad! Ik heb vijf uur rondgelopen en kwam toen bij het Operahouse aan. Had het niet verwacht, maar liep een hoekje om en opeens BOEM! OPERAHOUSE! Het was wel veel kleiner dan ik had verwacht, maar dat mocht de pret niet deren. Toen ik daar een beetje rondliep, zag ik opeens een gezicht dat me bekend voorkwam. Simone en zijn kamergenoot! De enige mensen die ik in Sydney ken, kwam ik random tegen. Toeval bestaat niet, zeggen ze.
We trokken samen op, namen een ferry naar een strand waar ik de naam van vergeten ben en hebben daar een beetje rondgelopen. We waren met Simone (Italiaans), zijn kamergenoot (Iranees), het meisje dat hij kende via Couchsurfing (Amerikaans), een vriend van haar (Frans) en ik (Nederlands). Zo leuk! Heerlijk weer ook. De kliffen aan de kust van Australie zijn zo hoog en mooi! Panoramatijd.
Weer terug gingen we bij de parade staan. Het was half zeven en om acht uur zou het hele gebeuren beginnen. Iedereen had honger en we gingen om de beurt eten halen om ons plekje te bewaren. Ik ging met Simone naar een cafe en hij had helemaal leuke Italiaanse eetgewoontes. Daar kan ik nog wat van leren! Ook had ik pijn aan mijn voeten en vertelde over het feit dat ik slippers wilde kopen. Het Amerikaanse meisje nam mij toen mee een winkelcentrum in waar we toevallig voor stonden en liet mij een vending machine voor Havaianas zien! Ik gokte op de goede maat en zo rolde mijn nieuwe slippers zo dat ding uit!
Toen te parade eindelijk begon (half negen) bleken we echt een kutplek te hebben. Simone en ik verplaatsten naar een beter plekje, net voor alle Chinezen die krukjes mee hadden genomen om op te staan (slim) zodat die duizenden foto's die ze maakten vanuit een mooiere hoek zouden zijn. Oh well, live and let live.
De parade zelf was toch een beetje teleurstellend. Ik verwachtte dansende draken en meisjes, vechters en andere gekke Chineze dingen. Ik heb precies één jongen een dun houten plankje door zien trappen. Na de parade moesten we allemaal naar Darling Harbour gaan want daar zou vuurwerk zijn! Leuker! We liepen erheen en het was inderdaad prachtig. Hele harde knallen en hele mooie kleuren. Na tien minuten was dat ook weer over, tijd om naar huis te gaan. Zo veel gelopen, ik viel meteen in slaap!
De volgende dag moest ik uitchecken, dacht ik. Tas ingepakt, uitgecheckt en met al mijn hebben en houwen de hele stad doorgereisd naar het andere hostel. Die is op Bondi Beach, topplek! De rit erheen was dramatisch though, met die grote tas op mijn rug en dan nog mijn normale rugzak en tas met eten in een net wat te kleine bus gepropt. Ik had twee stoelen nodig en aan de gezichten van anderen te zien was dat heel vervelend. Na heel veel gedoe kwam ik eindelijk aan bij mijn hostel (ik was op goed geluk uitgestapt, blij dat dat in ieder geval goed is gekomen). Tijd om in te checken. Achternaam gespeld (Ketelaar is namelijk onmogelijk uit te spreken voor de Engelsen) maar de receptioniste kon niks vinden. Nee wat irritant, het was heet en ik had al die shit bij me, ik wilde gewoon snel naar de kamer. Bleek dus dat ik nog een dag in Kings Cross had geboekt. O. Mijn. God. Moest ik weer terug.
Ik kon de bushalte niet vinden, maar vond hem door de bus die stopte en voor mijn neus wegreed. Half uur wachten. Toen ik eindelijk weer terug was in Kings Cross kreeg ik een andere kamer, niet meer alleen. Dit keer zat ik met alle Engelsen die hier een half jaar komen werken. Weer een lekkere teringzooi en na mijn bed opgemaakt te hebben ging ik ook dit shitty hostel uit.
Simone zat op Manly beach met twee andere Italiaanse meisjes dus ik pakte de ferry en ging daarheen. Ik kwam daar, maar kon hem niet vinden. Zo speciaal vond ik het ook niet. Bleek dus dat je een straat door moest lopen om naar het écht mooie gedeelte te komen. Na een snel telefoongesprek kwamen zij naar mij toe en gingen we maar rond het eiland lopen. Toen weer terug naar Kings Cross en pasta gegeten met de drie Italianen en de Iranees. Daarna was er een feestje in dat hostel, dus ik ben naar binnen gesneaked en heb daar de vieste wijn ooit gedronken. Wat een topavond.
Nee serieus, ik ga zodirect mijn cv vertalen en dan hopen dat ik daar kan werken voor accomodatie!
Vanochtend moest ik dus wéér uitchecken. Toen ik bezig was mijn tas in te pakken kwam er een Duits meisje mijn kamer binnen. Ze was heel aardig en we zijn samen de stad ingegaan. Ik wilde wat internet gebruiken en mijn telefoon oplader was kapot gegaan dus ik moest een nieuw draadje hebben en zij wilde de stad gewoon zien. Het weer is vandaag alleen zo slecht! Grijze lucht en miezerige regen. Niet een te beste indruk voor haar, maar het was wel heel gezellig. Vanavond gaan we misschien naar de film, The Wolf of Wall Street. Leuk!
Onze missie van de dag was naast een nieuw kabeltje ook de goedkoopste sushi te vinden (een roll voor $1). Er is hier o ve ral sushi te vinden. As a matter of fact, ik heb nu een roll voor mijn neus (de derde vandaag, hehe). We hebben alleen niet de goedkope gevonden, maar our mission continues!
Verder moet ik vandaag wél naar Bondi Beach en daar inchecken, lekker naar het strand met dit kutweer. Nee, ik heb niks te klagen. Ondanks de regen is het alsnog 25 graden!
Anyway, Sydney is echt een heerlijke stad. Iedereen die ik ken, kent iemand die er woont en ik snap helemaal waarom! Mijn plan is nu om hier een maand te zitten, hopelijk kan ik schoonmaken of receptie doen in een hostel zodat ik niet voor accomodatie hoef te betalen. En hopelijk is het volgende hostel beter. We gaan het zien, jullie horen van me!
DAAR BEN IK DAN! Aangekomen in Sydney en WAUW, wat een stad! Sorry jongens, ik denk dat ik hier nooit meer weg ga!
Oke ik zal even beginnen waar ik geeindigd was. De laatste dagen in Queenstown waren heeerlijk relaxed. Ik heb veel gezeten in het hostel, met de mensen van de Bottom Bus en Max. Van het meisje waar ik het meest mee omging in de Bottom Bus ben ik alleen vergeten de naam te vragen dus ik heb haar niet op facebook. Jammer! We zijn nog met zijn allen op een hilarische pub crawl gegaan (normaal vind ik dat echt verschrikkelijk, maar deze ging naar een ijsbar voor tien dollar. What the hell, het maakt mij ook niks uit, gewoon gaan!).
Op deze pub crawl heb ik misschien wel de meest interessante man ooit ontmoet. Richard Roe (google!), 72 jaar, heeft de hele wereld rondgereisd en prachtige verhalen. Ik leerde hem kennen via Max. Hij heeft een documentaire gemaakt en is daarmee bij de Oprah Show geweest! Zij introduceerde hem als een miljonair, dus ik vond het raar dat hij dan in een jeugdhostel wilde zitten. Maar hij vond de sfeer fijn en ook het feit dat je er zo veel mensen ontmoet. Hij kende dan ook iedereen in het hostel en bleef aan een stuk door zijn verhalen vertellen. Hij is naar eigen zeggen een wereldgids voor single vrouwen boven de vijftig. Fair enough. Hij is wel heel Amerikaans (dat wil zeggen, gek in zijn hoofd en een tikje overdreven), kijk maar naar de youtube filmpjes van Oprah.
Mijn originele plan was om de bus te nemen van Queenstown naar Lake Tekapo, daar twee nachten te blijven, dan de bus naar Christchurch nemen en daar ook twee nachten blijven. Maar uiteindelijk heb ik drie extra nachten in het hostel geboekt omdat Queenstown zo leuk was en het hostel zo fijn! Uiteindelijk had ik geen keuze meer vanwege mijn vlucht en stapte ik op donderdag in de bus. Weer afscheid nemen, maar mijn Duitse vriend van de Bottom Bus ging ook die dag dus dat was in ieder geval fijn!
Toen ik de bus instapte (altijd te laat, geen ontbijt gehad dus brood en een pot pindakaas hoppetee mee de bus in) zag ik een jongen die me heel bekend voorkwam. 'Hallo daar!' Zei hij ook. Klonk verdacht Nederlands. Bleek dus dat ik hem al eerder had gezien, in de eerste plek waar de bus stopte! Kaikoura (waar Julius en ik de zes uur durende hike gedaan hebben weet je nog?). Hij was daar met een andere Nederlandse jongen en met zijn vieren hebben we toen 's avonds gechilled. Zat hij opeens in de bus! Zo toevallig! Dus ik ging naast hem zitten en het was heel gezellig!
De bus maakte een stop bij Lake Pukaki en wauw. Ik heb eerder gezegd dat Nieuw Zeeland mooi is, Milford Sound het mooiste wat ik ooit gezien ik weet het, ik weet het. Maar dit overtrof echt alles. Het is de foto die ik upgeload heb op facebook, en dat was nog niet eens half zo mooi. Het water was ijsblauw, heel erg fel. Rotsen ervoor, bergen op de achtergrond, sneeuw op de toppen. Wauw. Ik kan het niet omschrijven, jullie moeten het echt met eigen ogen zien. Het zal je leven veranderen. Nu ben ik wel een beetje verpest, omdat ik zulke mooie dingen gezien heb valt alles tegen. Nee grapje, er is nog zooo veel moois out there!
Na Lake Pukaki kwamen we aan in Lake Tekapo. Ook een mooi meer, maar toch minder dan Pukaki. Prachtig weer dat wel! Ik kwam in de kamer met Bram (de Nederlander), twee hilarische Engelse jongens (die toevallig allebei Angus heten), een heel lief Duits meisje (ze was ziek, had opgezwollen lymfen bij haar keel ter grootte van een vuist!!) en een ander Duits meisje dat ook bij mij in de Bottom Bus zat (kon het niet zo goed met haar vinden, maar ze was wel aardig). De jongens gingen zwemmen, de Duitsers van de Bottom Bus, het Duitse meisje Ida en ik besloten het stadje in te lopen want er scheen een hele mooie kerk te zijn.
En inderdaad, de kerk was prachtig! Het was PRECIES de Skyfall setting, van dat droge gras, een meer erachter en dan zo'n klein huisje. Dat was de kerk. Eigenlijk was de kerk zelf niet zo prachtig, maar als je naar binnen liep was er aan de voorkant een heel groot raam en je had uitzicht over het blauwe meer en de bergen. Ja, daarvoor zou ik wel naar een kerk willen gaan!
Ida voelde zich niet goed, dus wilde naar het hostel. Ik liep met haar mee, de andere Duitsers wilde nog wat meer van het stadje zien. We bleken zo veel gemeen te hebben! Ook kende zij de groep waar ik heel veel mee opgetrokken heb, zij zat met hen in de bus op het Noordereiland! Terug in het hostel gingen we koken (ik heb al een paar dingen die ik best prima kan bereiden) en daarna Ted kijken in de gemeenschappelijke kamer met een biertje. Top. Eigenlijk heeft Lake Tekapo de mooiste sterrenhemel in Nieuw Zeeland (dat is wat ze zeggen), maar toen wij er waren was het heel erg bewolkt dus we zagen niets... Ik was nog voor een nachtelijke hike maar dat had dus weinig zin.
De volgende dag weer die pokkentas inpakken en hoppa de bus in. Drie uur naar Christchurch, lekker kort! We kwamen daar aan, checkten in bij het YMCA hostel (wie heeft nu ook dat het liedje direct in je hoofd afspeelt?) en zaten met zijn vieren in een hele chille kamer! Ida, Angus, Angus en ik. We hadden honger en Ida had wat vitamines nodig, dus Angus 1 en ik besloten om naar de Pak 'n' Save te gaan, de goedkoopste supermarkt. Wat een takkeneind weg! We dachten in een uurtje terug te zijn, maar dat werd twee en een half. Ik heb me wel heel erg vermaakt, Engelse humor is echt hilarisch! Nog een home made pie gegeten die ik al eerder gespot had (was niet een heel uitnodigend tentje though, allemaal verrotte bananen voor de deur en een man die je liever buiten dan binnen had, maar de pie was top en maar $1!).
De YMCA had een paar leuke dingen: een gym, squashveld en klimmuur! Bram, Angus 1 en ik zijn toen een uur voordat de klimmuur dichtging even gaan buurten. Angus 2 ging zweten in de sportschool. Bram had hoogtevrees, maar dat zei hij pas nadat hij voor de eerste keer omhoog was gegaan en daar vijf minuten van moest bijkomen. We hadden een 'training' van 20 minuten en konden daarna allemaal nog twee keer op en neer (dan MOET je natuurlijk wel meteen de hoogste pakken, weinig keuze). Ik heb foto's als bewijs.
Die avond op de kamer gechilled met een biertje en een Zweed. Afscheid genomen van Bram, want die moest naar het vliegveld. We waren eigenlijk allemaal best moe, dus het werd niet heel laat. Angus en Angus gingen de volgende morgen naar Kaikoura en moesten dus vroeg opstaan. Ida en ik bleven lekker liggen. Ik moest nog een paar dingen halen dus wilde even naar de stad. Ook heb ik voor Ida gezorgd zoals mama altijd voor mij deed als ik ziek was. Ontbijtje gemaakt, kopje thee erbij, paracetamolletje, wifi en een tijdschrift. Ook heb ik wat homeopatische geneesmiddelen voor haar gehaald (nee maar bij haar werken ze echt!). Mijn eigen dingen heb ik niet kunnen vinden, dus uit frustratie ben ik naar de supermarkt gegaan en heb ik lekkere lunch gehaald. Couscous salade met pompoen, paprika, wortel, chickpeas en rode biet. Chef in de dop!
Ik moest om half drie naar het vliegveld, dus heb daarvoor nog even snel een lunch voor mij gemaakt en dubbele portie voor Ida (lunch en avondeten) in een tupperware gedaan. Yoghurtje voor haar gehaald en hopen dat het haar goed doet!
De vlucht naar Sydney was gewoon prima. Stomme film gekeken, in slaap gevallen, lekker gegeten (broodje gestolen voor later) en geland. Daar was ik dan! Deel twee van mijn reis, officieel begonnen.
Het hostel waar ik in eerste instantie in zat was in Kings Cross. Uitgaansbuurt, waarom ook niet! Ze zouden een Shuttle sturen die me gratis naar het hostel zou brengen. Er kwam eerst al een man langs die er onwijs louche uitzag. Dat was hij ook: 'You can take a shuttle with me for $10, others charge you $19 so come with me, just come.' Toch maar niet gedaan. Toen kwam er een man langs die er misschien wel nog loucherder (is dat een woord?) uitzag en rook naar van dat vieze oude kruidige zweet. 'Sydney shuttle, anybody?' Kut, dat was het bedrijf dat ik moest hebben. Oke boeien, ik besloot mee te lopen en dan kon ik altijd nog wegrennen als ik het niet vertrouwde. Aangekomen bij het busje zat er al een man in dus ik besloot gewoon in te stappen en het avontuur aan te gaan (nee hoor papa en mama, verder denk ik over alles heel goed na). Ik raakte met de man aan de praat en het bleek een typische Italiaan (stereotypes worden keer op keer bewezen, heerlijk!). Hij zat in een ander hostel, maar we besloten 's avonds wat te drinken. Zijn kamergenoot kwam mee en het was heel gezellig! Door het tijdverschil was ik wel moe dus ik ging niet te laat naar het hostel (wat ben ik ook een pussy, het was maar twee uur eerder).
En dat hostel was me ook een ervaring, jezus christus. Ik kwam de kamer binnen en het STONK ongelofelijk erg. Er waren in het ene kamertje vier bedden, waarvan een bezet en om het hoekje vier andere. Ik zocht een lekker bed uit (dat klinkt veel mooier dan het is, alle bedden waren vettig met verdachte vlekken) en maakte het op. Tas neergegooid, waardevolle spullen in de kluis gedaan en even goed rondgekeken. Overal kleren, eten, een laptop oplader, sokken in alle hoekjes, een golfclub, twee cowboyhoeden en de helft van een set handboeien aan een stoel. What the fuck. Geen enkele moeite gedaan om het ook maar een beetje op te ruimen. Ik besloot dat ik het geen fijn hostel vond. Zat wel lekker in mijn eentje op een kamer, want de man die in het andere bed sliep heb ik in drie dagen geen enkele keer gezien. Prima, is ook wel weer eens lekker!
De volgende dag ging ik Sydney even verkennen en ik zou 's middags met Simone (de Italiaan) en iemand die hij kende via Couchsurfing (aah, het werkt dus echt!) naar de parade gaan die gehouden werd voor het Chinese Nieuwjaar. Aha, daarom zo veel Aziaten in de stad! Ik heb vijf uur rondgelopen en kwam toen bij het Operahouse aan. Had het niet verwacht, maar liep een hoekje om en opeens BOEM! OPERAHOUSE! Het was wel veel kleiner dan ik had verwacht, maar dat mocht de pret niet deren. Toen ik daar een beetje rondliep, zag ik opeens een gezicht dat me bekend voorkwam. Simone en zijn kamergenoot! De enige mensen die ik in Sydney ken, kwam ik random tegen. Toeval bestaat niet, zeggen ze.
We trokken samen op, namen een ferry naar een strand waar ik de naam van vergeten ben en hebben daar een beetje rondgelopen. We waren met Simone (Italiaans), zijn kamergenoot (Iranees), het meisje dat hij kende via Couchsurfing (Amerikaans), een vriend van haar (Frans) en ik (Nederlands). Zo leuk! Heerlijk weer ook. De kliffen aan de kust van Australie zijn zo hoog en mooi! Panoramatijd.
Weer terug gingen we bij de parade staan. Het was half zeven en om acht uur zou het hele gebeuren beginnen. Iedereen had honger en we gingen om de beurt eten halen om ons plekje te bewaren. Ik ging met Simone naar een cafe en hij had helemaal leuke Italiaanse eetgewoontes. Daar kan ik nog wat van leren! Ook had ik pijn aan mijn voeten en vertelde over het feit dat ik slippers wilde kopen. Het Amerikaanse meisje nam mij toen mee een winkelcentrum in waar we toevallig voor stonden en liet mij een vending machine voor Havaianas zien! Ik gokte op de goede maat en zo rolde mijn nieuwe slippers zo dat ding uit!
Toen te parade eindelijk begon (half negen) bleken we echt een kutplek te hebben. Simone en ik verplaatsten naar een beter plekje, net voor alle Chinezen die krukjes mee hadden genomen om op te staan (slim) zodat die duizenden foto's die ze maakten vanuit een mooiere hoek zouden zijn. Oh well, live and let live.
De parade zelf was toch een beetje teleurstellend. Ik verwachtte dansende draken en meisjes, vechters en andere gekke Chineze dingen. Ik heb precies één jongen een dun houten plankje door zien trappen. Na de parade moesten we allemaal naar Darling Harbour gaan want daar zou vuurwerk zijn! Leuker! We liepen erheen en het was inderdaad prachtig. Hele harde knallen en hele mooie kleuren. Na tien minuten was dat ook weer over, tijd om naar huis te gaan. Zo veel gelopen, ik viel meteen in slaap!
De volgende dag moest ik uitchecken, dacht ik. Tas ingepakt, uitgecheckt en met al mijn hebben en houwen de hele stad doorgereisd naar het andere hostel. Die is op Bondi Beach, topplek! De rit erheen was dramatisch though, met die grote tas op mijn rug en dan nog mijn normale rugzak en tas met eten in een net wat te kleine bus gepropt. Ik had twee stoelen nodig en aan de gezichten van anderen te zien was dat heel vervelend. Na heel veel gedoe kwam ik eindelijk aan bij mijn hostel (ik was op goed geluk uitgestapt, blij dat dat in ieder geval goed is gekomen). Tijd om in te checken. Achternaam gespeld (Ketelaar is namelijk onmogelijk uit te spreken voor de Engelsen) maar de receptioniste kon niks vinden. Nee wat irritant, het was heet en ik had al die shit bij me, ik wilde gewoon snel naar de kamer. Bleek dus dat ik nog een dag in Kings Cross had geboekt. O. Mijn. God. Moest ik weer terug.
Ik kon de bushalte niet vinden, maar vond hem door de bus die stopte en voor mijn neus wegreed. Half uur wachten. Toen ik eindelijk weer terug was in Kings Cross kreeg ik een andere kamer, niet meer alleen. Dit keer zat ik met alle Engelsen die hier een half jaar komen werken. Weer een lekkere teringzooi en na mijn bed opgemaakt te hebben ging ik ook dit shitty hostel uit.
Simone zat op Manly beach met twee andere Italiaanse meisjes dus ik pakte de ferry en ging daarheen. Ik kwam daar, maar kon hem niet vinden. Zo speciaal vond ik het ook niet. Bleek dus dat je een straat door moest lopen om naar het écht mooie gedeelte te komen. Na een snel telefoongesprek kwamen zij naar mij toe en gingen we maar rond het eiland lopen. Toen weer terug naar Kings Cross en pasta gegeten met de drie Italianen en de Iranees. Daarna was er een feestje in dat hostel, dus ik ben naar binnen gesneaked en heb daar de vieste wijn ooit gedronken. Wat een topavond.
Nee serieus, ik ga zodirect mijn cv vertalen en dan hopen dat ik daar kan werken voor accomodatie!
Vanochtend moest ik dus wéér uitchecken. Toen ik bezig was mijn tas in te pakken kwam er een Duits meisje mijn kamer binnen. Ze was heel aardig en we zijn samen de stad ingegaan. Ik wilde wat internet gebruiken en mijn telefoon oplader was kapot gegaan dus ik moest een nieuw draadje hebben en zij wilde de stad gewoon zien. Het weer is vandaag alleen zo slecht! Grijze lucht en miezerige regen. Niet een te beste indruk voor haar, maar het was wel heel gezellig. Vanavond gaan we misschien naar de film, The Wolf of Wall Street. Leuk!
Onze missie van de dag was naast een nieuw kabeltje ook de goedkoopste sushi te vinden (een roll voor $1). Er is hier o ve ral sushi te vinden. As a matter of fact, ik heb nu een roll voor mijn neus (de derde vandaag, hehe). We hebben alleen niet de goedkope gevonden, maar our mission continues!
Verder moet ik vandaag wél naar Bondi Beach en daar inchecken, lekker naar het strand met dit kutweer. Nee, ik heb niks te klagen. Ondanks de regen is het alsnog 25 graden!
Anyway, Sydney is echt een heerlijke stad. Iedereen die ik ken, kent iemand die er woont en ik snap helemaal waarom! Mijn plan is nu om hier een maand te zitten, hopelijk kan ik schoonmaken of receptie doen in een hostel zodat ik niet voor accomodatie hoef te betalen. En hopelijk is het volgende hostel beter. We gaan het zien, jullie horen van me!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
