Last leg of Australia, first leg of Asia!
Door: Ikke
Blijf op de hoogte en volg Sara
11 April 2014 | Thailand, Bangkok
Om verder te gaan waar ik gebleven was; na het schrijven van mijn blog heb ik de snelste douche ooit genomen en zijn we naar de nachtbus gerend. Dat was nog heel stressvol omdat de bus die ons daarheen zou brengen te laat was. Nou waren wij ook niet de meest georganiseerde groep, maar als wij zelf laat waren met iets EN het bedrijf niet op tijd was zorgde dat voor redelijk wat spanning in de groep. Uiteindelijk genesteld met een dekentje (mijn sjaal), levensmiddelen (water en kitkats) en een kussentje (Natasha) op de krappe stoelen van de Premierbus waren we onderweg naar de volgende bestemming: Airlie Beach!
Het plaatsje zelf was weinig aan. Een grote hoofdstraat met wat winkels, pubs en een halve supermarkt. We hadden onszelf ingeboekt in Magnums, een hostel met cabines in een bos/regenwoud en een hele fijne bar. Maar toen iedereen ingecheckt was en betaald had, bedacht Rachel zich dat ze een voucher had gekregen voor een gratis nacht in Base. Nou vind ik Base zelf nooit zo fijn (is in Nieuw Zeeland als een gevangenis) dus ik was niet erg enthousiast, maargoed als het gratis is... Naar het einde van de straat gelopen, ingecheckt, kamer gekregen en het was niet eens zo erg. De volgende dag gingen we bij de Samurai boot aan boord; een zeilboot als huis voor drie dagen! Wicked travels beloofde ons een katamaran, een grote, luxe katamaran maar wat we echt kregen was een zeilboot van drie meter breed met bedden die schuin liepen, de muur op of een soort van hol waren. De crew was gelukkig top, net als alle mensen op de boot.
We zeilden naar de Whitsundays toe (mijn god, wat gaat zo'n zeilboot schuin!!), hesen onszelf in stingersuits (tegen de kwallen... nee toch), kregen een set flippers en een duikbril en werden naar een strandje gevaren. Ik zeg wel strandje, maar het was doodgegaan en aangespoeld koraal dus lopen was een hele ervaring. Alex, Julia en ik zaten samen in de voorlaatste groep voor de introductie scubaduik dus we moesten heel lang wachten. Snorkels op en gaan! We zwommen over het koraal en zagen de meest kleurrijke, rare vissen! Zo ongelofelijk mooi! Het scubaduiken zelf was heel erg leuk om te doen (na die eerste paniekaanval dan) maar we zagen niet heel veel. Tien minuten voelden als tien seconden en we waren weer boven. Omdat we een voorraad met vers water aan boord hadden kon iedereen precies... 1 minuut douchen per dag. Fijn. Laat maar zitten dan. Zoute haren, zoute huid, verbrande wangen en een glas goon in onze handen. Het was fantastisch, totdat de eerste regenbui insloeg. Verdomme, we hebben alles behalve geluk met het weer! Naar binnen verhuist, zeeziek geworden en voordat het allemaal misliep konden we weer het dek op. De rest van de dagen waren ongeveer hetzelfde, maar dan ook echt de hele dag mooi weer. Veel snorkelen, veel varen, veel strandjes bekijken!
Na Whitsundays zijn we wel naar Magnums gegaan. De jongens wilden een vroege nacht, maar Nat en ik niet en zijn uitgeweest. Girls night out! Na Airlie Beach pakten we de bus naar Mission Beach. Het was niet ver geloof ik, een paar uur rijden. Het uitzich in Australie is best mooi, maar niks vergeleken met Nieuw Zeeland (ik ben verpest) dus we luisterden naar muziek, aten een kitkat en lagen een beetje tegen elkaar aan te suffen toen we opeens een hard geluid hoorden. Zal wel niks zijn, maar tien minuten later stond het achterin de bus blauw van de rook. Bus gestopt, uitgestapt, iedereen naar dat ene plekje met schaduw gehold en tehoren gekregen dat het anderhalf tot twee uur kon duren voor er een vervangende bus kwam. Er kwam zwarte rook uit de achterkant, maar ik was mijn tas vergeten dus moest weer terug de bus in. Overleefd en voor het eerst een spelletje patience uitgespeeld. Top.
In Mission Beach kwamen we 's nachts aan. We checkten in en gingen naar de kamer met airco. Fijn, maar de jongens wilden hem op 16 graden. Daar hebben we een nacht mee ingestemd maar toen we allemaal rillend wakker werden zetten we hem hoger. En de jongens weer lager. En wij weer hoger. Gemiddelde temperatuur was prima.
In Mission Beach was niet heel veel te doen, Nat en ik zijn gaan hardlopen en verder hebben we cider (dat is zo lekker! ga ik ook drinken in nederland!) en goon gehaald en eten voor op de barbeque. Lang zouden we er toch niet blijven. Dachten we. Toen we de bus wilden boeken zat hij vol, dus we moesten nog een nacht bijboeken. Het was uiteindelijk prima, overdag heel veel pingpong gespeeld (ja echt Tip, pas maar op want ik ben bijna net zo goed als jij nu), een tocht door het regenwoud daar gemaakt en films gekeken, 's nachts een kampvuur gemaakt op het strand.
De volgende plek waar we sliepen was Cairns, hier zouden we Mike weer ontmoeten. We waren verdeeld over kamers, dus Nat, Elliot, Alex en ik zaten op een kamer en team Canada op een andere. Onze kamer had een kapotte airco (we hebben het ding uit elkaar gehaald, Nat heeft haar oogschaduw kwast erin gedauwd en toen werkte het wel) en geen slot op de ramen. We hadden een scudaduikboot geboekt, wat we iets van de tweede dag gingen doen. Het weer was weer slecht, maar we gingen toch. Ze gaven van tevoren zeeziekpilletjes en 80% van de boot had die ook echt nodig. Wij zijn op het topdek gaan zitten, prima. Toen we bij het Great Barrier Reef waren, zijn we eerst gaan snorkelen. Wij waren weer een late groep dus hadden wat tijd te doden. De vissen!!! Het koraal!!! Zo mooi allemaal! Veel kwallen gezien (ieuw) en de anderen zagen een schildpad (ik niet). Na een tijdje konden we de flessen op onze rug binden en het water in springen. Het was alleen niet wat we ervan verwachtten, want we moeten allemaal arm in arm zwemmen (het klinkt net zo dom als dat het voelde). Nat en Elliot hebben hun PADI gehaald en Alex en ik hadden het op Whitsundays gedaan. Ik zat aan de zijkant en werd de hele tijd het koraal in geduwd. Nat zei in duikgebaren tegen de instructeur dat ze een schildpad wilden zien en hij zei terug dat hij zou zoeken. En o mijn god!!! Twee minuten later trok Nat aan mijn arm (ik was bezig uit het koraal te blijven) en wees naar een ander stuk koraal waar een MASSIVE schildpad van zat te eten! We zwommen erheen, aaiden zijn schild en hij zwom zo, dat hij ons aankeek. Wij zijn vinnen aaien en hoofd en alles, maar na een minuutje vond hij het wel prima en wilde weer gaan eten. Wauw. Wauw, wauw, wauw.
Bij een volgende stop gingen we weer snorkelen. Elliot en ik bleven langer in het water en op een gegeven moment riep Nat ons. Wij zwommen naar haar toe en zochten het dier waar ze naar wees in het water. Ik zag niks, totdat ik naar links keek. BOEM! BARACUDA! Facking groot, facking gemeen, facking eng, een meter van ons vandaan. Ik schrok me dood, maar het dier zwom Ook wilden we in Cairns gaan skydivenzelf gelukkig ook gewoon weg. Toch vet!
Ook hadden we in Cairns een skydive geboekt van tevoren. We werden wakker, stromende regen. Verdomme. Skydive gecancelled. Zo ging het drie dagen door, totdat we uiteindelijk weg moesten. Geen skydive gedaan... Vanuit Cairns zijn we ook nog twee dagen naar het Daintree Rainforest gegaan. De eerste dag hebben we een paar uur (twee) door het regenwoud gelopen en zijn we gedropt bij een hostel. Zoals het hoort in het regenwoud en in het thema van onze reis; stromende regen, alweer. We liepen naar een beekje waar we konden zwemmen (en alleen daar, in de rest zaten krokodillen) en bleven daar even, ontmoetten wat mensen uit ons hostel en zijn weer teruggegaan. Jug of beer? Waarom niet! De volgende dag zijn we op een krokodillenboot gegaan (drie gespot) en weer terug naar Cairns. We zijn daar eigenlijk zo lang gebleven, ik weet niet eens meer wat we gedaan hebben!
In ieder geval een dag zijn Nat en ik naar de mall gegaan en hebben we de hele dag sushi gegeten en rondgelopen (en heeft Nat een piercing genomen!!!). Andere dagen zijn we naar de bioscoop geweest (veel te veel geld aan uitgegeven...) en hebben we rondgelopen. Veel Subway en P.J. O'Brians, het restaurant waar we voor $6,50 steak, friet en sla en een drankje kregen. Lekker relaxed!
Uiteindelijk boekten Nat, Alex, Elliot, Rachel en ik onze vlucht naar Melbourne! Julia en Jered bleven in Cairns. In Melbourne ging Rachel bij haar vriendin slapen, waar ze nu woont, en gingen wij vieren naar een hostel. We huurden meteen een campervan voor de Great Ocean Road die we twee dagen later ophaalden. Het was een Wicked Campervan (google), er waren mushrooms op de zijkant gespoten (text op de achterkant: "Don't drink and drive, eat mushrooms and fight dragons"), het stonk alsof er iets dood in was gegaan (we vonden later een half levende, rode spin ter grootte van een hand met zes poten.. Dat misschien?) en met de auxkabel konden we naar onze eigen muziek luisteren. Nat en ik achterin, Alex en Elliot wisselden wie reed. De eerste dag waren we op zoek naar een gratis campingsite. Die zou bovenaan een berg zijn, dus wij met de campervan proberen een modderig paadje (na regen) op te rijden.
Topidee, vast in de modder. Achter de auto, duwen, gebeten door een mier (deed echt pijn) maar het haalde niks uit. De eerste auto die we voorbij zagen rijden spraken we aan en die wees ons naar een aantal bouwvakkers die aan het einde van de weg bezig waren, die konden ons wel helpen. En inderdaad, met een touw aan zijn 4x4 en wij weer achter de auto om te duwen kregen we de auto uit de modder. Laat maar zitten, die gratis campingsite. We reden een national park in en vonden daar een plekje. Bedden uitgeklapt (dat wil zeggen: een tent bovenop de auto en een houten plank met een halve matras in de auto, daar sliep ik), gegeten en gaan tukken. De volgende dag opgeruimd en weggegaan. We zijn verder nog gestopt in een aantal plekken, hebben de twelve apostles gezien (supermooi!), hebben gebarbequed, wolf creek gezien (ieuw) en de laatste avond weer op hetzelfde plekje als de eerste nacht geslapen. Daar bleken koala's te zitten, we hebben er drie gezien!
Vier dagen later waren we terug in Melbourne en we bleven twee nachten in een guest house in een hele leuke straat, veel winkels en barretjes! De eerste nacht ging ik uit met Emma (vriendin van Nat) want de rest was moe en ik mocht in haar appartement slapen op een bed gemaakt van wolken. Wat heerlijk na die te kleine, te harde, te koude matrassen in ons autootje! In Melbourne hebben we niet veel gedaan, vooral rondgelopen in het gebied waar wij zaten. Maar ik denk dat ik Melbourne nog leuker vind dan Sydney, wauw!! Zo'n leuke stad!! Na vier uur wist ik al dat ik hier terug wilde komen. Na mijn studie ga ik ook echt, goed dat ik mijn werkvisum niet nu al opgebruikt heb!
Uiteindelijk moest ik dan echt afscheid nemen van de groep. We hadden een top laatste avond in de bar "Lucky Cog" en om half 6 's avonds pakte ik de bus naar het vliegveld. Alex en Nat zou ik nog zien in Bangkok (Nat had random haar vlucht geboekt, zo leuk!!) maar van Elliot moest ik wel afscheid nemen. Het blijft zo ongelofelijk raar, je leeft een maand samen en dan is het 'alright stay safe and have a nice... life?' Gelukkig hebben we een vriendschapsbandje met zijn vieren! (schattig)
Na de ergste vlucht in mijn leven (turbulentie) kwam ik aan in Sydney. Hoppa, straight to Hump! Voelde als thuiskomen, hoewel een groot gedeelte van de originele crew vertrokken was. Twee nachten zou ik er zijn, maar de eerste nacht was ik kapot en ben ik meteen naar bed gegaan. Nadat...... IK MIJN IPHONE HAD OPGEHAALD BIJ HET POLITIESTATION! Ja echt, een maand geleden was hij al ingeleverd en na heel veel moeite (apple gebeld, serial nummer opgevraagd, mijn gegevens daaraan gelinkt (thank god had ik me geregistreerd), dat weer gelinkt aan de gegevens die ik achtergelaten had bij het politiestation en toen) konden ze me bereiken. Zonder simkaart, zonder foto's, maar ik heb hem terug.
De laatste dag met Julia doorgebracht, die ook weer in Sydney was, te laat voor de trein waar Quint zat te wachten want we gingen vliegen naar BANGKOK! Ik miste Australie al vanaf het punt dat we onze stoelen aangewezen kregen (wat nog wel even duurde, we werden eerst op stand-by gezet, facking eng!). Toen we het signaal kregen dat we onze telefoons moesten uitschakelen, kwam Quint in paniek naar me toe: 'Ik kan mijn telefoon niet vinden!!' Had ze hem op het vliegveld laten liggen, maar ze mocht niet meer terug! Was voor haar dus een hele stressvolle vlucht, maar ik was eigenlijk zo moe dat ik meteen (oke, na 1 film) in slaap viel.
Toen we in Bangkok aankwamen was het half twee 's nachts. We haalden water en eten, gingen naar de lost & found counter (geen succes) en hielden een taxi aan. De geur! De hitte! Het eten! Zo anders! Na twintig minuutjes kwamen we aan bij Kao San Road, waar we een hotel/hostel/guest house gingen zoeken want we hadden nog niks geboekt. Feestende mensen op straat, karretjes met Pad Thai, loempia's of schorpioenen, tuk tuks en mensen die voetmassages namen op straat. Moeilijk om te geloven dat ik er echt ben, maar het voelt zo goed! We vonden een guest house, haalden nog meer water en konden niet slapen tot half zeven 's ochtends.
Het is zo fijn dat Quint hier al geweest is, want nu kan ze me al haar favoriete plekjes laten zien! De eerste dag zijn we bijvoorbeeld naar de Shewa spa gegaan (back, shoulders and neckmassage o mijn god wat heerlijk, en maar 7 euro!!) en hebben we bij een andere plek een voetmassage genomen (op straat, kijken en bekeken worden). Wat gegeten bij een heel leuk restaurantje en uiteindelijk een echte Thai banana&nutella pancake gevonden (nadat we die ochtend per ongeluk een franse hadden genomen). Ja, aan dit leven kan ik wel wennen! Tegelijk met Nat en Alex kwam ook Marty aan, een vriend die Quint ontmoet had in Byron Bay. Met zijn vijven hebben we de rest van de dagen dingen gedaan (tempels bezocht, het grote winkelcentrum gezien, gescamd voor een pingpongshow... Dat soort dingen) en gister zijn Nat en Alex dan echt vertrokken. Zal wel even duren voordat ik ze ga zien maar ik kan je nu al zeggen dat ik heel vaak naar Londen toe ga gaan!!
We blijven hier een paar dagen, totdat Quint haar telefoon heeft, vieren het Thaise Nieuw Jaar hier (gekleurd water naar elkaar gooien, ben benieuwd!) en gaan dan naar het noorden; Ayuttaya. Voor nu geniet ik van de pad thai's van een euro en de lekkere sfeer hier. Ik hou mijn goede voornemen aan om wat vaker te schrijven, want nu ik hier twee uur zit raakt Quint geirriteerd (love you). We gaan weg uit dit internetcafeetje (waar de computer drie keer vastgelopen is en de muis af en toe niet klikt), Marty ergens vinden en gebakken rijst eten (had ik al gezegd dat we toch zo'n schorpioen hebben geprobeerd? Smaakt naar verbrande kip, is zo erg nog niet!!) en nog een nachtje bijboeken in ons guesthouse (elke ochtend om 11.55 komen we naar beneden om een nacht bij te boeken, voor de verandering doen we het eens van tevoren).
Kusjes en groetjes en ik mis jullie (maar op een manier dat ik hier wil blijven en jullie allemaal hierheen komen, kan dat??)
Doeeeeeei!
-
11 April 2014 - 11:08
Sara:
Er zijn steeds zo veel dingetjes die ik vergeten ben!! Ik vertel het aaaaaallemaal als we de foto's gaan kijken!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley