Kaikoura, Kaiteriteri

14 januari 2014, 08:30 hier in Nieuw Zeeland, 20:30 in Nederland.

Wauw, ik hou het wel goed op tijd elke keer! Haha vorige post was omgekeerd, die deed ik om half negen 's avonds. Maar anyway! Hallo allemaal!! Ik zit nu in een hostel in Kaiteriteri waar ik voor 2 dollar 20 minuten internet heb. En er staat echt een teller onderin mijn scherm die aftelt. Ik moet zeggen dat het me een beetje zenuwachtig maakt!

Zaterdagavond realiseerde ik me dat ik de volgende morgen de bus zou moeten hebben. Toch maar even checken hoe laat. Ik dacht dat ik om 12:30 ergens in de stad opgepikt zou worden, maar wat was ik blij dat ik de e-mail nog even opgezocht had, want dat was 7:30!
Ik kwam in het hostel - Point Break, buiten Christchurch met alleen maar Duitsers - een hele goede vriendin van Quint tegen, die ook bij mij op school had gezeten en ik een keertje ontmoet had. HOE TOEVALLIG! Dat was echt heel erg gezellig! Zij had al door Zuid-Oost Azie gereisd en we hebben de avond en ochtend samen doorgebracht. Ook zij moest vroeg de bus hebben en had al een gedeelde taxi geregeld met een Julius uit het hostel. Ik moest op dezelfde plek zijn, dus reed ook mee. Julius en ik bleken bijna precies hetzelfde te doen! Dus op de plek namen we afscheid van Felicia en stapten wij in de Kiwi Tour bus.

De laatste dagen in Christchurch waren overigens nog heel erg leuk. Ik ben vrijdag alleen de stad in gegaan met PRACHTIG weer. Voor het ontbijt was ik naar het strand gegaan, met echt een hele mooie pier en uitzicht.
Die dag verder de stad verkend (nee, ik vind het nog steeds niet echt mooi maar ze decoreren de eeuwige bouwput wel mooi, foto's volgen!) en 's avonds laat teruggekomen. Ik wilde net mijn bed in stappen om even te gaan slapen, toen er een Duitser (stereotype) en drie Denen mijn kamer binnen kwamen. Nieuwe kamergenootjes!
Omdat ik Christchurch wel gezien had ging ik met de Denen mee een auto kopen. Zij waren van plan te gaan jagen op het Noordereiland en daar met hun eigen auto heen te rijden. Dat was heel leuk! In Denemarken krijg je als je je rijbewijs haalt ook les in hoe je een auto moet checken als je hem gaat kopen, dus dat hebben ze mij ook maar even geleerd (ik knikken en doen alsof ik het begrijp). Toen we terugkwamen waren we allemaal kapot, jetlagged van de lange vlucht (zij waren die dag aangekomen en hadden dezelfde tussenstops als ik gemaakt). Film gekeken en een boterham gegeten want ik had eigenlijk niet zo veel honger en daarnaast geen zin om te koken.

Ik heb nog maar een muntje van twee dollar in de computer gegooid, ik werd zenuwachtig met nog 8 minuten op de teller want ik heb nog veel meer te vertellen!

Die zondagochtend kwamen we na een paar uur rijden aan in Kaikoura. De tocht erheen was overigens on ge lofelijk mooi. Wauw. WAT een land. Je kijkt naar links en ziet een prachtig uitzicht, je kijkt naar rechts en ziet een ander verschrikkelijk mooi landschap. Ik heb als een gek foto's zitten maken, met mijn telefoon tegen het raam aan. Ik heb de waarbenjij.nu app gedownload, dus die zal ik er zo ook nog wel even opzetten via mijn telefoon.

Kaikoura was een niet heel opwindend stadje, met een onbetaalbaar uitzicht. Ons hostel was wel heel gezellig, een ingebouwde barbeque en eettafels onder wijnranken. Mijn bed was een beetje doorgezakt, maar ach. Kaikoura is de bekendste plek voor walviskijken of met dolfijnen zwemmen, maar beide activiteiten waren heel erg duur dus Julius en ik besloten ons geld te bewaren voor de Franz Josefglacier (met een helikopter de glacier op en daar hiken) en zelf een tocht te gaan maken. Een HELE goede beslissing! We kozen een route die 2 uur zou duren en liepen over de kliffen, langs zeehonden kolonies en waren vaak speechless van het mooie uitzicht. Het was unreal. Hier volgen ook foto's van.
Op een gegeven moment kon je de klif aflopen via een trap en kwam je op een soort van stenenstrand. Hier lagen ook honderden schelpen met parelmoer aan de binnenkant, als je de buitenkant eraf haalt ook daar! We liepen terug naar de trap om weer omhoog te gaan en waren een beetje aan het kletsen tot we opeens voor ons keken. BOEM, ZEEHOND! Vier meter voor ons zat hij daar een beetje van de zon te genieten! Julius pakte de camera en rende er opaf. Het beest liep eerst weg, maar besloot aan het water toch nog even voor ons te poseren. Vervolgens zwom hij dramatisch weg met wat draaien en salto's in het water.

Wij vervolgden onze tocht, liepen langs meer kliffen en prachtig uitzicht en kwamen na VIER uur aan in een dorpje dat niet eens de moeite had genomen zichzelf een naam te geven (of het op de kaart te zetten). Daar konden we ons water bijvullen maar er was geen supermarkt te bekennen. Dat doen ze hier op de Amerikaanse manier (per vijf dorpjes een HUGE supermarkt waar iedereen met de auto heengaat om in te kopen). We vroegen de weg en er werd ons gezegd dat we naar een doorpas moesten lopen. Wij prima over de weg, en uiteindelijk liep die dood. Heh??? We liepen de andere kant op, klommen door een tuin heen en vroegen aan een man die zijn bloemetjes aan het bijhouden was of we wel goed gingen. Hij keek ons aan alsof hij twee aliens zag verschijnen, en wees uiteindelijk naar een heuvel. Daar moesten we dus overheen zien te komen en dan zouden we in Kaikoura aankomen. Wij liepen naar de heuvel toe en zagen een kleine doorpas tussen twee bomen. Opeens waren we in een totaal ander landschap, een bos zoals Ermelo maar dan met veel hoogteverschillen! Uiteindelijk zagen we Kaikoura liggen, maar moesten toch nog wel ver lopen. Na een uur en drie verschillende landschappen kwamen we om 18.00 eindelijk aan in het hostel (zes uur lopen dus). Wel konden we in Kaikoura gelukkig nog even naar de supermarkt en begonnen meteen met het koken van een uitgebalanceerde pasta bolognese maaltijd. Typisch hostelvoer, maar so far so good!

Die avond rolden we na iets te veel drankjes om 23.00 ons bed in. De bus vertrok die ochtend om 9.15 en wij begonnen aan een English breakfast om 9.05. Buschauffeuse was not pleased. Ze was sowieso niet zo leuk maar gelukkig kwam er een change-up na drie uur rijden. De nieuwe buschauffeur zette meteen al chille muziek op en waar we daarvoor de hele achterbank konden gebruiken om uit te brakken en muziek te luisteren, zaten nu alle plekken vol! Heel erg leuk om al deze nieuwe mensen te leren kennen!

Na een uur rijden stopten we in Marlborough bij een wijnboerderij. Wijnproeven. Niet precies waar je met een kater zin in hebt, maar als je het doet, dan doe je het goed. Dus ik heb drie heerlijke witte wijnen en een niet zo heerlijke rode geproeft. Kan niet zeggen dat ik een expert ben, maar het was uiteindelijk toch leuk. Na een half uur hoppa weer de bus in, naar zo'n grote supermarkt. Met z'n zessen besloten we voor vanavond gedeeld te koken (scheelt in de kosten) en ook meteen voor vandaag lunch te maken, want we gaan op een hele mooie plek picknicken! De bus rijdt ons daarheen en daarna gaan we door naar Westport.

Gister hebben we alle pasta (Julius heeft als chef gewerkt dus hij kookt onwijs lekkere dingen! Dit keer: pasta met pompoen, zoete aardappel, room, gebakken kip en chorizo) gemaakt en delen in tupperware dozen gedaan die we ook in de supermarkt haalden. Lekker voor de picknick dus.
We begonnen vrij laat met koken. Om 23.00 lag ik weer knock-out in mijn bed en om 08.00 werd ik weer wakker. Als eerste van mijn kamer, wat altijd een beetje awkward is want je wil natuurlijk niemand wakker maken! maar ik zag net al twee meisjes langs de tv- en computerkamer lopen naar de keuken dus ik ga zo ook maar even een broodje maken.

Vanmiddag vertrekken we om 11.30 naar Westport waar het kayakken heel mooi schijnt te zijn. Als ik het in mijn budget kan passen, ga ik dat misschien wel doen. Ik ga nu even douchen, eten en misschien naar het strand. En natuurlijk wat foto's uploaden!

Lieve allemaal kusjes en groetjes en liefs van de andere kant van de wereld! Zodra ik weer internet heb zal ik een nieuw reisverslag posten. Laat mij ook even weten hoe jullie het hebben! Ik heb een simkaart nu, maar nog geen tegoed. Zodra ik dat heb zal ik even mijn Nieuw-Zeelandse nummer posten en dan kunnen jullie me daarop smsen. Voor nu gewoon naar mijn oude! Je kan natuurlijk ook appen, maar dan reageer ik wat laat.

Nog 6 minuten op de teller, prima getimed.

Haere Ra (volgens mij gebruik ik hier de juiste Maori slang, er is geen touw aan vast te knopen maar wel een mooi taaltje! Veel dingen staan hier tweetalig, sweet as!)